دلنوشته های یک عدد مامان کوچولو

                                                             ♥فرشته ی قشنگم سلام♥                                                                                              

از روزی که همسفر تپشهای قلبم شدی 5ماه میگذره.هنوز باورم نمیشه نصف راه رو رفتیم.چیزی به زمینی شدنت نمونده سیب سرخ من.هنوز هم باورم نمیشه که با منی و در وجود منی.حس بودنت هنوز هم برام تازگی داره.چقدر باورش سخته.باور خوشبختی بی حد و مرزی که از بودنت نصیب من و بابایی شده.باور اینکه خدا ما رو لایق دونسته و یکی از زیباترین فرشته هاشو برامون هدیه فرستاده.فرشته ی قشنگم زیباترین احساس دنیا حس حرکت کردن تو در وجود منه.گاهی یک حرکت مبهم رو احساس میکنم چیزی شبیه بال زدن یک پروانه ی کوچولو.شبیه عبور نسیم خوشبختی از گندمزار زندگی.گاهی از خودم میپرسم یعنی ممکنه این اولین حرکت های سیب کوچولو باشه؟؟؟اگه اینطور باشه من دنیا دنیا خوشبختم و باور دنیا دنیا خوشبختی چقدر سخته...